“Çoğalma Üreten Bir Azalma”

Okuduğum kitabın 273.sayfasında “şeffaf sarılar giymiş” olarak duruyor. Sevdiğim bir kitabın sevdiğim bir cümlesi içinde şeffaf sarı giydirseler bana da diye düşünürüm. Kitaplar içinde verilen adresler hep “orada”dır, kaybolmaz.

Benden başka kaç kişi “o”nun farkındadır. Benim gibi kaç okur “o”nu görünce sayfaları arasına parmakları ile işaret koyarak kitabı kapatmış, gözlerini yummuş ve düşünmüştür uzun uzun? O kişilerle birbirimizi bulur muyuz bir gün? Yazar ve çevireni “o”nun  farkındadır elbette ama onlar da benim “o”nunla buluşmuş olduğumu bilir mi?

“Çoğalma üreten bir azalma”, “gitgide artan yalnızlığımız”ı hatırlatmaz mı? Ya da bin gül açmaz mı bir yaradan? Giden kahramanın ardı kalabalıklaşmaz mı? İnsanı umutlandıran bu değil midir?  

"Azalma" buruk bir his bırakır gönüllerde. "Çoğalma", teselli gibi gelir insana.

 Melih Anık

Not: 

Bu kez bu ifadenin kaynağını vermiyorum. Ama o kitaptan söz ettim(twit) bir süre önce.